Eski enerji yavaşça terk ediyor, ama eski
enerjinin gitmiş olduğu bir gün gelecek. Bu bir nesil sürebilir!
Bazılarınız, “O zaman burada olmayacağım” diyebilir.
Size diyorum ki, “ evet burada olacaksın!”
Çünkü finali kaçırmayacaksınız!
KRYON
Bazılarınız, “O zaman burada olmayacağım” diyebilir.
Size diyorum ki, “ evet burada olacaksın!”
Çünkü finali kaçırmayacaksınız!
KRYON
Bugün bu yazıyı öylesine okudum, gecenin
geç bir saatiydi. Yattım sonra… Uyuyamadım, tavana bakarak düşünürken kalk
dedim, artık yaz… Bir kahve koydum kendime, ve şimdi burdayım…
Herşeyi anlatacağım desem, olmaz. Dilim
döndüğünce bana anlat denen için tuşa basacağım şimdi… Bakalım ne çıkacak…
Bir şeylerin sonuna geliyoruz ya hani,
olabilir. Kimse bilmiyor o sonu… Bazıları “hiçbirşey olmayacak” diyor, bazıları
“yeni dünya enerjileri bizi değiştirecek” diyor. Bunlarla sandığınız gibi
derinden ilgili değilim, duyup aklımda kalanlar… Bir erzak çantası
hazırlamadım, günahlarımı da temize çekmedim. Ne olacaksa ben ne dersem olacak,
egom artık büyük değil o kadar…
Hayatın kaçıncı evresiyse bu, herşeyin
değişken yüzünü gösterdiği bir hortumun içindeyim sanki… İnsanların, duyguların,
hayatların değişimine, ayrılışların, zorlukların gerçekliğine çokça şahit oldum
son dönemde… Direnemedim yaşayacağım duygulara… Hepsi ardı arkasına dizildi.
Buna Annem “büyümek” dedi, arkadaşlarım 40’a yaklaşırken olur dedi. Ama bence
hiç biri değildi.
Herkesin hayat koşturmacasında tek aradığı
saf, masum şeylerdi. İyi yürekli insanlar, düzenli işler, temiz paralar, güzel
aşklar…Dahası yoktu. Herkes sanki bu duyguları bulmak için daha hırçındı bazen…
Bazen artık aradığını unutmuştu bazıları ve kirlenmişlerdi. Iyi ve güzel olan
azalmıştı ve bulununca şefkatli bir temastan öteye, indirimden mal çalarcasına
özensizdi insanlar…
Unutmuştuk belki de… Bu hayatı son,
elimizdekileri bizim, kazandıklarımızı hakkımız sanmıştık. Hiç biri bizim
değildi oysa, biz de bu değildik.
Tanrıyla aranız nasıl bilmem…Ona ne
dersiniz... Allah, Tanrı, Krishna ?
Ellerinizi açıp dua ettiğinizde, yalvarır
mısınız? Diler misiniz? Teşekkür mü edersiniz? O bir Baba gibi sıcak mı gelir, yoksa korkuyla karışık bir büyüğünüz gibi midir ona karşı hisleriniz? Duyar mı
sizi, sizden daha beter durumda olanların duaları arasında sizin ona
yakarışınız duyulmaz mı sanırsınız? Bilmem bunları…
Dua mı okursunuz?
Mantra mı söylersiniz?
Konuşur musunuz onunla? Bilemem… Merakta etmem.
En son Tanrı için ne yaptınız? Dua, ibadet,
bağış, yardım?
Peki en son Tanrı için gerçekten ne
yaptınız?
İçimizdeki en saf kalan şey onun varlığı
belki de… Hep arayıp durduğumuzda o aslında… Öyle sevsin ki herkes bizi, onun
sevgisinden yansımalar taşısın… Öyle güzel olsun ki herşey, aslında onun
dokunuşu olsun içinde… Herşey iyi olsun, onun verdiği güven hissiyle dolsun
içimiz…
Bugün Tanrı için uyan artık… Çocuklarına bak, onlar
senin değil, besle onları, Tanrı’nın çocuklarını… Bugün Annene, Babana sarıl, O’nun yaşattığı güveni al bir damla daha… Bugün masabaşına otur… Sen yapma
o işi, sen kimsin ki? Tanrı için çalış, içine koyma ben’i, egonu, hırsını,
kimliğini… Tanrı’nın nimetlerine bak…Onların karşılığı değil o kağıt parçaları…
Yavaş yavaş ye, doya doya hissederek iç, O’nun sana lütfettiği besinleri… Bugün
gülümse bolca… Herkese gülümse… Tanrı’dan gülümse onlara, O’nun gülümseyişini
taşı herkese…. Bugün söylenme… Söylenmeden yap, düşünmeden yap, O’nun elleriyle
yap işini… Göreceksin çok daha kolay o zaman… Bugün adımlar at… Yürüdüğün yollarda
manzaralar hediye ondan… O’nun için yürü, O’nunla yürü, tut elini… Dokun sonra
insanlara… Tanrı’nın şifasıyla dokun, sevgi aksın yüreğinden ellerine…. Aşık ol sonra… Aşk ki sadece iki beden, et ve
kan aslında… O’nun sevgisinin yansıması o heyecan, onunla hep beraber olma
isteği… Çok özlediğimizden O’nu, O’na olan aşkımızı, yuvamızı…
Kalbinde hisset… Hatırla kalbinle…. Hep
seninle sende… Çok seviyor seni…
Birşeyler yaklaşıyor diyorlar…
Felaket mi? Değişim mi? Daha çok kargaşa
mı? Bilmiyoruz…
Sen şimdi O’na yaklaş…
O korur seni…
Aşkla…
Brajeshwari.dd / 11.11.2012
16 yorum:
Şu çerçeveden ne kadar haklısın...
50. Sure (Kâf Suresi), 16. Ayet
"Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin ona verdiği vesveseyi de biz biliriz. Çünkü biz ona şah damarından daha yakınız."
ne çok özlemişim kelimelerini, akıp gitmiş, ondan ona, senden bana, benden bir gülümseme yayıldı karşı masamda oturan arkadaşıma...
Güzel yazılarınla geri donmeni kutluyorum..seni okumak bence keyifli
canım seni cok ama cok ozlemistim... hatta gunlerdır inan sana mail atip nehaber dmek istedim ama olmadı... bu sabahta yatagımı toplarken aklıma sen geldin...yuregıme dustun... tekrar bulusmak cok guzel... ozlendıgın ve ozleyebildigim icin cok sansliyiz... sarildim... harika :)
ne iyi geldi kelimelerin bir bilsen...
Tekrar konsantre olup okumam lazim ama aylar sonra yazmana cok sevindim.sagol
Büyük bir zevk oldu yazını okumak.Güzel hissettirdi
Cok sert olmus
Ne güzel anlatmışsın. Ne güzel bir yürek. Sevgiler.
Daha sık yazabilseniz keşke... gözlerin ve ruhun ihtiyacı var bu serzeniş ve tespitlere...
Ozanin dedigi gibi " Bazen acilardan al ilacini" Büyümek acilarindan ilac yapabilmek olsa gerek.
Teşekkür ederim....
Her zaman ettim ve hep edeceğim....
Ne güzel tekrar yazmanız. Akvaryumdaki köpekbalığı yazınızı tekrar okumuştum yakın geçmiş zamanda.şubattan bu yana ses yok, keşke yine yazsa diye düşünmüştüm. yeniden yazdığınızı görünce gülümsedim, sanki beni duymuştunuz. sevgiler
Yeni yazi gene yok , yarin gidip mumlar yakacagim ve dua edecegim yazabilesindiye.....
özlediğim sokak aralarında dolaştım bugün, denizin kokusunu içime çektim, dağlara vurdum yollarımı, nehirlerle çağlayıp, kuşlarla kanat çırptım. nice sonra yoruldum da oturdum bir taşın üzerine. öyle işte...
Yorum Gönder