Hamileler direnmeli mi? #direnhamile

Günlerdir gündemde olan başlıkları saysam, herhalde unuttuğum olur. Geçen ay direnişte kaybettiğimiz genç çocukların yasını tutmamız gerekirken, her gün önümüze yeni bir gündem yuvarlanıyor. Twitter'da başlatılan #cevapver etiketi altında yer alan sorulara, her geçen gün yenisi ekleniyor. Cevapları bekleye duralım, yeni sorular, yeni konular, yeni acılar üst üste…

İnsanın bir sürü sorusu olunca içi şişer, hırçınlaşır, öfkelenir. Sorunun cevaplanmayacağını bilmesi de çileden çıkarır insanı… Soran, sorgulayan, farkındalık yaratan, unutturmayan, konuyla ilgili mizah gücünü kullanan herkesi okuyor, takdir ediyorum. Fakat ben artık gündemi en az ilk gün olduğu gibi yakından takip etsem de, eskisi kadar aktif değilim.

Niye?

Bugün hamilelerle ilgili yazılanları okudum. (Çirkin şeyler doldurup, bloğun enerjisini bozmamak gayesiyle linkini buraya koymuyorum, görmüşsünüzdür veya arayıp bulabilirsiniz) Dünün öfkelendiğim konusu geçmemişti daha... Lobna’yı düşünüyor, Berkin’e dua ediyor, Ethem’in çocuğuna aklıma gidiyor, Lice kütüphanesine ne yollayabilirim diye kütüphaneme göz atıyor, tecavüze uğrayan engelli kızın hislerini yüreğimde dindirmeye çalışıyordum. Ara ara gözlerim ağaçlara takılıyordu. Ne güzellerdi. 

Her şey hakkında sorulacak, söylenecek çok şey vardı. Bugünün gündemi, bir kadının kutsallığından bahsedebilirdiniz. Dediklerinizi anlamaları için çırpınabilirdiniz. Hamileyken çekilmiş, göbeğiniz açıkta fotoğraflar yayınlayabilirdiniz. Twitter’da konuyu anlamayan ayıpçı kesime “Pardon, sizi Meryem Ana mı doğurdu?” diyebilirdiniz…

O kadar çok şey yaşadık ve o kadar çok şey dedik ki, söylenmeyen bir şey kalmadı sanki...

Neyse ki, oyunu görüyoruz artık.. Farkındalığımız yükseldi. Fakat hala öfkelenmemiz, kızmamız çok kolay…. Öfke eski bir enerji... Öfkeyi bırakmalı... Öfkeyi seçmemeli....

Şimdi değişelim diyoruz ya… Değişelim…

Bu oyuna katılmayalım, eski enerjiyi öfkeyi, kızgınlığı bırakalım. Bırakalım oyunu… Onlar oyunu oynasın. Uzaktan bakalım sadece… Konuyla ilgilensek bile enerjimizi, onlara, düşüncelerine, sapkınlıklarına vermeyelim, büyütmeyelim o enerjiyi…

TV izlemeyi bıraktım. Bol bol yoga yapıyorum. Dua ediyorum sonra... Işık yolluyorum aklıma geldikçe onlar,... tekrar konuşmayı öğrenen Lobna'ya, uyanmasını beklediğim kara gözlü Berkin'e, tanımasam da gülüşünde çok özlediğim bir şey olan Ali'ciğe, aklımdan görüntüsü gitmeyen Ethem'e, babasını özleyen Ethem'in kızına, uyanıp annesini görünce ağlayan, beni de mutluluktan ağlatan Ali Tombul'a, ...

Ağız dolusu iletiler yazmak yerine, sevdiklerimle konuşuyorum. Paylaşarak sakinleştiriyorum içimi... Şükrediyorum sonra, daha çok teşekkür ediyorum sözlerimde... Gidenlere, yeniye, gelecek olanın hayırlı olduğuna inanarak teslim oluyorum akışa… Gülümsemeye çalışıyorum, asansörde, derslerde insanlara... Sabahları doğada yürüyüşler yapıyorum. Ağaçların, doğanın, adım atmanın, aldığım nefesin ne kadar değerli olduğunu hissediyorum... İçimi temizlemeye çalışıyorum. En iyi direnişin, "kalbi temiz tutmak" olduğunu hatırlaya hatırlaya...

Bugün, şimdi, çok söz söylemek yerine, hamileliklerine şahit olduğum canım arkadaşlarımı, doğumlarını fotoğrafladığım güzel kadınları ve onların güzel kuzularını düşünüp, sevgimi yolluyorum.

#direnhamile yerine, "diren" kelimesini gördüğüm her yere #sevgi koyuyorum. 

Gündem ne olursa olsun, onlar ne derse desin,
bizim tersine iyiyi, güzeli beslememiz gerekiyor.
Bir'lik, aynı şeye kızarak değil, aynı şeyi sevip büyüterek oluşur.

Biz Bir’iz…

Sevmeye ve sevgiyi çoğaltmaya devam....

Hadi şimdi, kalbine bak ve içine bolca sevgi doldur.


Brajeshwari dd. -26/7/2013