Bu son .... OLSUN

Biri _Bu şarkıcı 50'li yaşlarında nasıl bu kadar genç hala?
Diğeri _ O kadar param olsa, bende öyle olurdum.
Öteki_ Hayır ya pilates yapıyor, yoga yapıyor, koşuyor kadın.. Çok ciddi spor yapıyormuş. Bir de bakım, botox herşey vardır tabi.
Ben- Düşünsenize, şarkı söylüyorsunuz. Onca insana enerji veriyorsunuz şarkılarınızla ve karşınızdaki binlerce dinleyici de size iyi enerji yolluyor aşkla, hayranlıkla... Bence bu güzellik birazda ondan.. Nasıl enerji alıyor kadın düşünsenize..


O gün çok isteyerek gittim Hint felsefesi dersime... Bazen bir filme girmeden önce, o filmin sizi çok etkileyeceğini, kendinize dair bazı cevapları alacağınızı bilip heyecan duyarsınız ya hani.. Öyle bir gündü işte..



Şu an yaşadığımız Kali yuga çağından bahsettik. Anlatacağım sadece derste dikkatimi çeken bir nokta.. (Kali yuga hakkında daha detaylı bilgi için Sevgili Nilambara’nın yazılarını okumanızı öneririm.)

Bu çağ "ses çağı" dedi hocam.. Seslerin titreşimleri taşıyıcı.. Geçmiş çağlarda ayinler, adaklar ve meditasyon önem kazanırken, bu çağın özelliği seslerin içinde gizli.. Yani mantraların.. Mantra, sanskritçe 'man' zihin ve 'tra' özgürleştirici anlamına gelir. Zihin huzursuz ve itaatsizdir, oyunlar oynar. Dolayısıyla mantra zihni özgürleştirmek, daha üst bir noktaya çıkmak için kullanılan bir cümledir ve amaca çok güçlü bir şekilde ulaştırır. Mantra özel birşeydir aslında. Ses, damakta bazı noktalara değerek oluşur. Bu noktalar, vucut eksenleri üzerinde rahatlatıcı, zihni sakinleştirici özelliklere sahiptir. Aynı zamanda güçlü titreşimleri vardır. Ama şu anda benim bahsetmek istediğim özel mantralar değil açıkcası.. Hepimizin mantraları var aslında. Kelimeler zihni büyük ölçüde etkiler, ister sözlü olsun, ister yazılı olsunlar. Bir kelimeyi sesli yada içimizden tekrar etmek, ruha, karaktere, davranışa ve toplamda hayata bakış açımıza etki sağlar. Tabi en başta bizden çıkan, en önce bizi etkiler. Eğer kendimize güvensiz ve endişeli söylemlerimiz var ise, bu dış gerçeklik olarak açığa çıkar. Buna göre davranır, buna göre yaşarız. Ses titreşimleri taşır, gerçekleştirir sonra... Kişisel gelişim bu yüzden bu kadar gelişmedi mi? Kendimize neler söylediğimizden başlamıyor mu terapi? Son zamanlarda çok populerleşen meditasyon birazcıkta aklı susturmak değil mi? Aşık bir çiftin sıkça birbirine sorduğu şu soru nedir peki “ aşkım, ne düşünüyorsun şimdi?”

Bu çağ seslerin çağı... Kimi dinliyoruz? Şarkıcıları, politikacıları, televizyondaki konuşan kafaları ve belki de sabahların sultanı Seda Sayan’ı... İpodlarımız yanımızda, not aldığımız defterler çantamızda, kitaplarımızı taşıyoruz yanımızda.. Reklamlar niye bu kadar çok sonra? Sokaktaki reklam panoları, tabelalar arttı sanırım biraz daha... Biz niye kendi içimizde bu kadar konuşur olduk? İnsanlar eskiden kahve içip, sohbet etmek için randevulaşırmıydı bu kadar? Bilgisayarlar önem kazandı. Sessiz ama yazılı iletişimde “konuşuyoruz” hepimiz bloglar yardımıyla... İşte İletişim çağı... Seslerle, sese dönüşenlerle..

Seslerin gizlediği enerji çok şey taşıyor. İster yazılı, ister sözlü, kafanızdaki sesler de dahil buna... Yükleniyor anlamlar bir anda havada, hepsinin enerjisi dolaşıyor etrafta... Bedenden ziyade ruha ait olan bir şey ses ve biliyor musunuz hiç yaşlanmayan tek şey seslerimiz, sesimiz aslında..

Şu an siz bu yazıyı okurken bile taşıdığı enerjiyi alıyorsunuz ister istemez.. Sizi okurken de ben alıyorum aynen bu şekilde... Ne kadar değerli bir köprü kuruyoruz aslında bu yolla, düşünsenize...

Bir mimim var, bir kaç kere mimlendim hatta.. Blog ödülleri mimi.. 7 arkadaşa verilen. Başlarken onu yazmaktı niyetim aslında. Beni bu ödüle layık gören blog dünyasında yazma gurusu Vladimir’e, şeffaflığıyla yürekli arkadaşım Aydan Atlayan kedi’ me, "iletişimci", "girişimci" ve yazdığı konulardaki ince detayları çok sevdiğim Arzu Pınar'a, mesleğiyle göz doluran Özke’ye, kardeşim gibi sevdiğim Alengra’nde’ye, sevmek konusunda cesur ve beni her zaman şımartan Feanor'a kalpten teşekkür ediyorum. Güzel yorumları ile mutlulukla doldum. Sadece yazmak, akmak niyetiyle başladığım blogumda bir sürü dost kazandım kelimeler yardımıyla...

Sevdiğim bloglar içinde 7 ile sınırlı kalabilsem keşke... 7 kişiyi mim altına alıp, neden sevdiğimi yazmak yerine, bu yolu seçiyorum izninizle... Çünkü okuduğum her blogu ayrı ayrı seviyorum, ayırt edemiyorum.

Devir liderleri değil, kendini izleme devri... Hepimiz bu iç yolculukta, sözcüklerimizin taşıdıklarıyla adımlıyoruz yollarımızı... Yazmak aslında cesaret gerektirir. Bu yüzden cesur buluyorum seslerini yazıya döken sizleri... Yazdığımızı yaratıyoruz... Ödülü ben değil, hepimiz kendimize veriyoruz kurduğumuz cümlelerle, taşıdıklarıyla, hayatımıza katıyoruz böylece ödülleri...

Sevgi yükleyelim, umut biraz ve güzel şeyler taşıyalım kelimelerimizle...
Hem kendi kendimize, aklımızdan düşünce yoluyla söylediğimize
Hem de okuyucu olarak bizi izleyenlere...

ister bu sadece ses diyelim, sadece kelime işte

bırakalım öylece taşıdıklarını önemsemeden evrene..

ya da istersek cenneti yaratalım sesle veya sessizce düşüncelerimizde...

Okuyan, yazıyla iletişim kuran, sessizce iletişimde kalan, ...
Kısaca enerjisini paylaşan herkese
Sevgilerimle...

.

başlıktaki" ..... "= MİM