"Şuraya yaşlı bir ağaç çiziyoruz. Belki de şurada yaşayan mutlu küçük çalılıklar vardır; işte tam şurada... Belki de çalılıkların arasında sevimli minik sincaplar neşeyle geziniyorlar. Biraz vanday kahverengi, biraz titan beyazı alalım... Evet, ben manzara resimleri yapıyorum. Çünkü doğanın bin bir güzelliğini ve bu kusursuz dengeyi insanlara hatırlatmak hoşuma gidiyor. Siz güzelliklerin farkına varın yeter... " Bob Ross
Ağaçların kalpleri vardır...
Anladık ki, bunlar hiç bir parkta kitap okumamış, bir ağaca sarılıp, onu kökleriyle hissetmemiş, parklarda oynadığı arkadaşlarını o parkla beraber delice sevmemiş, kol kola yürürken kenetlendikleri anın duygusunu yaşamamış.
Hala anlamamaları bu yüzden olsa gerek... (Belki de hala iyi niyetli düşünüyorum) Yorulduk, tükendik yer yer... Sabah güldüğümüz iletilerin yerini, akşam içimiz sıkışarak izlediğimiz haberler alıyor. Çoğumuz uyuyamıyor, uyandığında da bir umutla yeni bir şey olmuş mu diyerek interneti takibe devam ediyor.
Hala anlamamaları bu yüzden olsa gerek... (Belki de hala iyi niyetli düşünüyorum) Yorulduk, tükendik yer yer... Sabah güldüğümüz iletilerin yerini, akşam içimiz sıkışarak izlediğimiz haberler alıyor. Çoğumuz uyuyamıyor, uyandığında da bir umutla yeni bir şey olmuş mu diyerek interneti takibe devam ediyor.
Bu kadar siyasetçiyi dinlememiştik hiç. RTE açıklama yapacak diye beklemiştik hiç tv başında... Bu kadar çok bilgisayarın başında olmamış, okumamıştık hiç... hiç bu kadar ileti girmemiştik.
Yürümek tek istediğimiz... Belki bir parka varıp, kitap okumak, bizimle beraber aynı duyguları hisseden insanlara gülümsemek ve bir olduğumuzu hissetmek hücrelerimize kadar... Yürüyemiyoruz. Varamıyoruz. Kaç kez biber gazı soludum, kaç km koştum bu direnişte, bilmiyorum. Safın önünde duran çocuklara su taşırken, onların cesaretini gördüm, gururlandım bir yandan... Yüzüme spreyler sıkan çocuklara, esnafa hayran kaldım bu hiç konuşmadan başlayan dostluğumuza...
Her açıklamadan sonra koşmaktan yorulmuş bacaklarıma, öksürmekten içim dışıma çıkmış ruhuma yeni bir direnç geliyor. Her açıklamadan sonra, anlaşılmamanın kırgınlığını duyuyorum. Ama daha çok inancım güçleniyor, kenetleniyor herkes... daha çok yıkılmaz, unutulmaz bir şey yaşadığımızı hissediyorum.
Kocaman bir değişim yaşıyoruz aslında... Önce içimizde başlıyor değişim... Neden korkuyorsak onu görüyoruz. Neye sarılmışsak, onu kucaklıyoruz. Bunların hepsi bu devrimle çıkıyor içimizden... Hani 21.12'de ne olacak demiştik ya... İnsanlığın hayrına olsun diye dilemiştik. Hiç bir şey olmadı diye düşünmüştük sonra. Bence hepimizin farkındalığı bir tık daha yükseldi. Hepimiz BİR olduğumuza biraz daha yaklaştık. Bize ait olan, sadece bize ait sanırken, aslında o duyguların hepimizin olduğunu 31.5.2013'te tüm meydanlarda gördük. Daha çok kenetlendik.
Neler olacak şimdi bilmiyoruz.... Ama direniş devam ederken, en güzel direnişin, kalbi temiz tutmak olduğunu unutmamak gerekiyor. Öfkeden uzak durup, kalbini temiz tutmalı şimdi...
Bir ağaca bak şimdi! Ona bakarken hissettiğin tüm duygulara, anılara sahip çıkma zamanı geldi!
Brajeshwari.dd / 31.5.2013
2 yorum:
Cansin...Iyi ki varsin...
karşımdaki adamın hırsı dağları aşmış, güzellik bir çiçekse yeterince çiçek olduk, volkan da güzeldir, yeri gelir göktaşı da muhteşem bir güzellikte olur, evet çiçek çocukların devri geride kaldı, şimdi başka güzelliklerle açmak gerek, bunlar o dilden anlar, yoksa biz niye insanız ki.. ne için yaşıyoruz ?,, güzel yazı ayrıca..
Yorum Gönder