Beyaz Rüya

Yemeğe oturuyoruz. Mavi, Gri, Turuncu, Kırmızı, Beyaz ve ben.

Gri’yi sevmiyorum. Huzursuz biri. Sanki her düşüncemin karşıt bir fikrini söyleyecek gibi, ellerini önünde kilitlemiş beni izliyor. Mavi huzur veriyor, ama masanın en uzak ucunda oturuyor kendisi. Turuncu’yu seviyorum, portakal kokuyor sanki, günlerdir benim ellerimin portakallarla oynaşmaktan koktuğu gibi. Beyaz’a bakıyorum. Ondan birşey istiyorum gözlerimle. "N'olur" diyorum, "anla beni". Kırmızı harika, sıcacık biri. İlk dakikalar onunla, çok iyi anlaşıyoruz. Sonra çok üşüyorum, ısıt diyorum kırmızı beni.

Uykumdayım. Herkesi yemeğe oturtmuşum. Ortada yemek yok ama misafirlerim var.

Gri konuşuyor. “Ya yetişemezsen derse”. “Lütfen, aklıma sokma bunları, daha ders saatine çok var “ diyorum. Bir yandan da, sinirleniyorum. Aklıma soktuğu huzursuzluk için kızıyorum ona.

Turuncuya dönüyorum. Ona portakalları anlatmak istiyorum, hani tanıdık birşey anlatırsam sever beni diye. Sadece gülümsüyor, bu düşüncemi hissedince. Portakal kokusu geliyor burnuma, o gülümsedikçe.

Üşüyorum bir anda, Kırmızıya dönüyorum, bana yakın olsun, ısıtsın beni istiyorum tekrar. Kırmızı, sadece kendini düşünüyor. Biraz bencil buluyorum onu, yanına yanaşıyorum. O sıcak ama ben hala üşüyorum .

Maviye bakıyorum. Bu misafirlerin arasında Mavinin huzuruna bırakamıyorum kendimi.

Beyaz bana bakıyor.”Biliyor musun” diyorum.” Canım çok süt istedi”. Tepkisiz bakıyor. Getirmeyecek biliyorum.

Bir tek Gri hiç yakışmıyor o masaya. Tüm düşüncelerimi yakalıyor sanki. İçten içe gülüyor. Kaşını kaldırıyor “Olmuyor Burcu, olmuyor” diyor. Bakıyorum. “Nesini beğenmedin “ diyorum. Aklıma bin tane huzursuzluk kaçırıyor sonrasında. “Yetişemeyeceksin” en baskın kaçıyor aralarında.

Yemek bitiyor. Hiçbirini iyi ağırlayamamışım gibi bir his çöküyor üstüme. Ne yedik onu da bilmiyorum. Masa da tabaklar var sadece.

Sonra çok üşüdüğümü hissediyorum. Sırtım üşüyor. Turuncu kokan ellerimi, başımın altından çekiyorum. Gri düşünceleri aklımdan siliyorum. Beyaz “Gel sıcak bir süt iç” diyor. Uykumdan uyandırıyor beni. Burnum akıyor. Ateşim çıkmış, sonra da üşümeye başlamışım belli ki. Yarım kalan mavi uykumu bırakıyorum, kalkıyorum. Kendime sıcak bir süt hazırlıyorum. Bir bakıyorum dışarıda kar yağmış. Beyaz, bembeyaz.

Kırmızı battaniyeme sarılıyorum. “Merak etme. benim olduğum yerde, gri olmaz” diye fısıldıyor Beyaz yanımda. Gülümsüyorum. “Saat kaç” diyorum. “Sabahın 6’sı “ diye cevap veriyor. Derse yetişebileceğim diye mutlu oluyorum. Ateşim düşmüş, biraz olsun ısınıyorum. Televizyonda gece izlediğim “Yemekteyiz” programının tekrarı olduğunu görüyorum. Sıcak sütümü içip, beyaz mendilime burnumu siliyorum. Dışarda hala kar yağıyor. Yılın ilk karına bakıp, rahatlıyorum.