Aç Yelkenlerini...

Umut etmeyi seviyorum. Sonsuz bir yolculuk çünkü “Umut”...

İçimdeki yelkenlileri saldım yine, rüzgar tatlı tatlı esmekte... İçim hafif ve meltemli....

-

Gittikleri yeri umursamıyorum umutlarımın... Yolculukta yüzümü okşayacak rüzgar ilgilendiriyor beni...Varmasakta olur bir yere... Çünkü Bu yolculuk sadece umut etmek üzerine...

Acelem yok.. Umutlarım bir an önce varsın istesem gerçeğe, onlara kanat takar uçururdum zaten... Uçarken bir de kalp çarpıntısı eklerdim ve yanına da tıkanarak aldığım nefesi de... Eğer sadece “varmak” olsaydı isteğim umutlarım adına, kanatlar yetersiz gelirdi. Söylenirdim de içimden “ bu umutlara bu kanatlar az geldi, varamayacağım “ diye.. Muhtemelen söylenirken uçmanın keyfini de sürmeyi bilemeyecektim nefes nefese...

Şimdi yelkenliye bindirdim hepsini.. Gecenin alacası çökmüş sularıma.. Olsun... Sabahı ve güneşi, sessizliği ve rüzgarı da yanıma koydum gidiyoruz.... Seyahat bu.. Adı da “Umut etmek üzerine”....

Yüzüme değen rüzgar gülümsetiyor beni.. Bazen suyun sesini, bazen de yola çıktığım andaki mutluluğu biriktiriyorum parça parça - çoğalıyor içimde .... Varırmıyız ki demiyor içim... Korkum yok varmak adına... Çünkü varmak kısa, yol uzun..

Yelkenler rüzgarla gitmiyor.... Mutluluğum ve yolculuğa inancım rüzgar oluyor, arkamızdan esiyor.... Gidebilmek adına güçte oradan geliyor, önümüzde ayrılan sular izin veriyor böylece... Çünkü sularda biliyor ki, kalpten istenilene kimse karşı çıkamaz, yol verilir sadece..

Seyir halindeyim.. Umut, gülümsetiyor içimi, yüreğimi okşuyor.. Yüzümde hiç bilmediğim huzurlu bir tebessüm... Varmak mı? Ne önemi var... Umut bu içini doldurabilene....Ve yolu, sadece varmak olarak görmeyene...

Güneş açıyor, ısınıyor içim.... Mutlu bulutlar sadece gökyüzünde değil, içimde de kabarıyor sanki.. Şekil değiştiriyor, bir yenisi ekleniyor yol boyu... Yuvarlak ve mutlu...

Güneş yükseldikçe, daha mutluyum... Diyor ki, "bu çoşkuya bende katılıyorum seninle... Birazdan yok olsam da, geceye ve yakomozlara devrederim yolculuğunu... Manzaranın keyfini sür... Yarın yine aynı çoşkuyla buradayım merak etme..."

Umut etmeyi seviyorum... Sevgiyle esebiliyor rüzgar ancak, seversen duyarsın sessizliği.. Seversen bilebilirsin ki o bulutlar sadece gökyüzünde değil, yüreğinde de.... ve kalpten istenileni kim durdurabilir ki? İçinde sevgi varsa, korku da olmaz.. Endişe de.. .

Bugün umutlarıma yelken taktım...Yoldalar...Varırlar mı? Önemli değil..
Yolculuk nereye ? Umut etmeye....Yol çünkü sadece Umut etmek üzere...

Benim hala umudum var...Henüz varmasalarda gerçeğe...
Pupa yelken gidiyoruz..

Ve biliyorum ki yelkenleri dolduran rüzgar değil, sadece sevgi götürüyor umut ettiklerimi gerçekleştirmeye...Yüreğimi yelken yaptım, içine de sevgi doldurdum..Yolcuyum...

Brajeshwari Devi Dasi

04.05.2008