DEĞİŞİM / yola başlama yazısı 01

Hayatınızda ne değişirse allak pullak olur? ya da ne değişirse zorlanırsınız?

Hiç düşünmeyin! İnsanın kendi çemberi sınırlarında dolaşması zordur. Kadere, hayata, gelen değişimin hayrına inanmak daha kolay gelir hepimize... En doğrusu da zaten budur...

Biraz değişiklik isteyebilir insan, bazen sıkılır rutinden... Ama aslında rutinlerdir insana güven veren çoğu zaman... Hayatta boşluklarımız olabilir, yeni olan gelir o boşluğu doldurur, o yenidir, yenilik hep istenir...

4 aydır değişime ne kadar ayak uydurabildiğimi soruyorum kendime... Aslında ayak uydurduğumu sanıyorum. Fakat bazı şartlarım var. Olmazsa olmazlarım... Onlar benimle olsun, değişime ayak uydururum ben... Fakat hayat bu ya, hadi diyor, bu olmazsa olmazlarına çok bağımlısın sen bırak onları, sıfırdan başla, büyü biraz daha....

Zaman zaten bunu söylemiyor mu? Değişenler, dönüşenler, dirençlerini bırakanlar, direnmeyenler, bırakarak, sadece olanı izleyerek, müdahale etmeden akışa ayak uyduranların süreçleri başlamıyor mu artık? Zamanın enerjileriyle bırakmaya teşvik ediliyoruz hepimiz, azalarak çoğalıyoruz....

Derslerimi bitirdim geçen hafta... Öğrenciler hiç bitmesin istiyor dersler, ama bitiyor işte... Hocalar değişiyor, mola veriyor bazen, bazen de yeni hocalar geliyor. “ Yaz tatiline çıkmıyorum, taşınıyorum !” diye anlatmam gerekiyor hepsine... Daha taşınmanın, taşımanın, kaldırıp, yeni yerine koymanın ve yeniden başlamanın nasıl bir süreç olacağını bende bilmiyorum.

Düşündükçe içiniz daralıyor önce... Nasıl gideceğim diyorsunuz. Nasıl bırakacağım çocukluğumun geçtiği bu şehri, arkadaşlarımı, evim dediğim dört duvarı, ezberlediğim yolumu, annemi-babamı... Sonra sakinleşiyorsunuz. Nasıl bir kök salmak bu ! görüyorsunuz...

Sonra hayal kurmaya başlıyorsunuz. Olasılıkları düşünüyorsunuz, içiniz hafifliyor... Bu sefer bir taraf hüzünken, bir taraf umuda kanat takıyor. Olur diyorsunuz, değişir herşey...

Dersleri bitirmem ile Ankarada kalma sürecim bitti. Şimdi yaşadığım ev ile henüz bilmediğim ama yeni bir hayat kuracağım evimin içinde yaşıyorum. Öğrencilerimle vedalaştım ama orada yeni başlayacağım yoga derslerimin ve yeni öğrencilerle tanışacak olmanın heyecanı var içimde... Burada ezberlediğim sokakları bırakıyorum geride ama, henüz keşfetmediğim yolları var, manzaraları var İstanbul’un... Dostlarımı bedenen geride bırakıyorum burada, dostluğumuz zaman ve uzaklıklarla sınırlı olmasa da,... ama sevgilime kavuşuyorum ve yeni dostluklara kucak açıyorum... Annemi, babamı burada bırakıyorum, ama ablama ve 9 aylık yiğenim Defne’ye kavuşuyorum...

Ne zor bazen, ne umut verici bir yandan... İçim kalabalık, bir an geliyor bomboş... Gözlerim doluyor, beş dakika sonra çoşkuyla dolabiliyorum...

Hayatta neye sahibiz ki? Evimize, eşyalarımıza, baktığımız manzaraya yada sevdiklerimize, bunların hepsi aslında bizde, bizimle...

Hayat değişiyor, bende hayatın değişiminde akışa kendimi bırakmayı seçiyorum. Seçmek, atmak, havalandırmak, taşımak, koymak, yerleştirmek, yeniden yenileyerek yeninin içinde yaşama katmak herşeyi ve kendimi... hazırım artık... Hazırlandım.

Haftasonu evimin “minik” kaplumbağası, İskender ile yola çıkıyoruz. Önce güneşli, aydınlık ve huzurlu bir ev bulacağız kendimize... Bizi bekleyen o evi bulacağız. Sonra geri dönüp toparlanıp, taşınacağız. İskender neyseki evini sırtında taşıyor, bir bavulu da yok. :)

Bu süreçte çok konuşacak içim... çok dillenecek, biliyorum... Duygulanacak, zorlanacak, umutlanacak, öğrenecek ve alışacak... Bunların hepsini burada bloğumda yazmak istiyorum. Bilmek için, hatırlamak için, okumak için kendimi - içimden geçenleri...

Sadece kısa bir süre için yazmaya bir mola veriyorum,
Artık hareket zamanı.....

Beni bekleyenleri öğrenmek için yeni bir yolculuğa çıkıyorum...
Aslında herşeyi kendimle götürerek gidiyorum.

Köklerimi başka topraklarla tanıştırmaya gidiyorum......

.
Hazırım...
.

.

.
Yolculukta dinlenecek şarkılar listesinden......



şarkıyı indirmek için tık !

.

.

.